Instytucje powołane do tego, aby pomóc nam w zapewnieniu dodatkowej emerytury są mało rozpoznawalne i wciąż niepopularne. Co więcej, w świadomości społecznej nie jest jeszcze obecne przekonanie, że o przyszłą emeryturę musimy zatroszczyć się również sami. Nie sprzyjają budowaniu tej świadomości debaty sprowadzające system emerytalny do wyboru między OFEi ZUS. System ten został bowiem w założeniu zaprojektowany jako trójfilarowy i dopiero łączna emerytura uzyskiwana z każdego z nich miała zapewnić nam adekwatne świadczenie po zakończeniu aktywności zawodowej. Pozbawienie tej konstrukcji jednego z fundamentów nie może pozostać bez wpływu na wysokość naszej przyszłej emerytury. Przesuwanie kapitału pomiędzy I i II filarem nie sprawi, że na kontach emerytalnych tych środków przybędzie – będą one jedynie w inny sposób zagospodarowane. Najistotniejszym dziś zadaniem jest natomiast zapewnienie stałego dopływu nowych funduszy do systemu emerytalnego. Kwoty te muszą pochodzić z dobrowolnych oszczędności, gromadzonych indywidualnie albo grupowo, np. poprzez programy tworzone w zakładach pracy.
W niniejszej broszurze Czytelnicy znajdą podstawowe informacje o instytucjach trzeciego filara – Indywidualnych Kontach Emerytalnych (IKE), Indywidualnych Kontach Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE), Pracowniczych Programach Emerytalnych (PPE). Ma ona być przewodnikiem dla osób, które myślą o rozpoczęciu oszczędzania na poczet przyszłej emerytury, ale problematyka ta nie jest im dobrze znana.
