Szujski Józef (1835-1883), polski historyk, pisarz, publicysta, działacz polityczny. W 1863 zaangażował się w pomoc dla powstańców, m.in. przewożąc broń do obozu M. Langiewicza w Goszczy. W 1865 podjął działalność w Towarzystwie Naukowym w Krakowie. Od 1869 profesor historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, w latach 1878-1879 rektor. Od 1872 członek AU, w 1872-1873 jej sekretarz generalny.
Władysław Syrokomla, właśc. Ludwik Władysław Franciszek Kondratowicz herbu Syrokomla (ur. 29 września 1823 w Smolhowie, zm. 15 września 1862 w Wilnie) – polski poeta i tłumacz epoki romantyzmu. Nazywany często lirnikiem wioskowym, autor ironicznych wierszy stylizowanych na XVIII-wieczną sielankę oraz przyśpiewek ludowych.
"Dwa przekleństwa: Murawiew II, Aleksander II" autorstwa Krystyna Ostrowskiego. Autor (1811-1882) to polski poeta, pisarz polityczny. Uczestnik powstania listopadowego, walczył pod dowództwem generała J. Bema. Po upadku powstania na emigracji we Francji i Belgii.
Aktywny publicysta, autor licznych artykułów w prasie francuskiej propagujących niepodległość Polski. 1840 jako konkurent A. Mickiewicza...
Dzieło Andrzeja Niemojewskiego. Andrzej Niemojewski to poeta i pisarz polski okresu Młodej Polski. Członek Konwentu Polonia. Zarówno twórczość Niemojewskiego, jak i jego własna osoba pozostają właściwie nieznane. Jego twórczość, choć niezbyt obfita jest bardzo różnorodna. Obejmowała wiersze mówiące o życiu robotników, historie wzorowane na mitologiach, a także nowele, rozprawy i artykuły. Twórczość...
Powieść Elizy Orzeszkowej z 1893 roku. Eliza Orzeszkowa była zarówno jednym z pierwszych teoretyków pozytywizmu w Polsce, jak i najwybitniejszym twórcą tego okresu. Jej dzieciństwo przypadło na schyłek romantyzmu i w tym duchu została wychowana przez matkę. Jej nazwisko pojawiło się pośród kandydatów do Literackiej Nagrody Nobla W 1904 roku. W wewnętrznych dokumentach komitetu nagrody występowała często...
W swych powieściach Julian Ursyn Niemcewicz skupiał się na tematyce patrotycznej, polityczno-obyczajowej, społecznej, odwoływał sie często do dziejów Rzeczpospolitej idealizując epokę jagiellońską, zaś jako antywzorzec postawy obywatelskiej stawiając sarmatę z początku XVIII w. Pozostawił po sobie również prace historyczne, relacje z podróży, wspomnienia.
