Książka stanowi wyczerpujące studium kluczowej roli, jaką odegrała znaczna część grona lekarskiego w polityce eksterminacji i tworzenia aryjskiej rasy nadludzi. W sposób szczegółowy i dokładny analizuje, jak program eliminacji niepełnosprawnych i chorych psychicznie dzieci – wymyślony, koordynowany i wykonywany przez lekarzy – przerodził się ostatecznie w masowe zabójstwa w obozach zagłady i okrutne eksperymenty medyczne prowadzone przez uznanych specjalistów. Daje przegląd wszystkich aspektów biopolityki eksterminacyjnej Hitlera: od początków ruchu eugenicznego w Niemczech, publikacji Mein Kampf, programów przymusowej sterylizacji, Aktion 4, czy też eksperymentów z bliźniętami niesławnego doktora Mengele, aż do procesów prawnych, które zahamowały tego typu praktyki. Zarazem pokazuje, w jaki sposób nazizm korzystał z ówczesnej wiedzy biologicznej. Hitler bowiem wykorzystał do tworzenia swojego szaleńczego programu biopolitycznego unicestwienia „elementów niepożądanych” doktryny, mity oraz idee obecne w społeczeństwach Zachodu już od dłuższego czasu, a za jeden ze swoich punktów odniesienia amerykańską politykę przymusowej sterylizacji.
